Op een druilige donderdagavond, toen ik ging klussen in mijn kasteel (www.kasperspad.nl) en nog even wat op moest halen in het clubhuis, reed ik ook langs het vlot. Door een rare gewoonte keek kijk ik dan altijd even opzij. Zag ik het goed lag het nu scheef?

Ja, net nu de brug er in zijn geheel oplag, omdat het vlot opgehaald zou worden door de oudijzerboer, was het half gezonken. Snel de benodigde personen op de hoogte gebracht en een taskforce gevormd welke de volgende avond kwamen om te brainstormen en tot een oplossing te komen.

Vrijdagavond in klein comite een aantal mogelijkheden bedacht en de uitkomst was het de volgende dag zelf te proberen. Nog snel even de benodigde spullen klaar gezet of geregeld. Vervolgens vroeg naar bed want om 8.00 stond de koffie klaar op het clubhuis.

Zo gezegt zo gedaan. Die morgen stonden er een aantal personen klaar om (in de komende uren) een poging te gaan wagen het vlot weer boven water te krijgen en te het daar te houden.

Na de koffie snel alle spullen aan boord van de kraak gebracht en hiermee vertrokken richting het vlot. Na wat overleg en proberen lag ze uiteindelijk afgemeerd tussen de Erasmus en het vlot van onze buren. Nu snel aan de slag.

Met een snijbrander werd in de palen, waar het vlot aan vast ligt, een gat gebrand zodat we hier een takel aan konden hangen. Ondertussen van het deel wat nog boven water lag de roosters verwijderd en een met en katrol verzwaarde lijn onder het vlot door getrokken, zodat we een hijspunt hadden.

Na een snelle lunch waren we klaar om te gaan takelen, het was verbazend hoe makkelijk dit eigenlijk ging. Toen het vlot aan de oppervlakte verscheen was er een kleine tegenslag het begon in het midden gevaarlijk door te buigen. Met wat spanbanden, takels en de brug als spalk kwam dit goed. Vervolgens werden ook de rest van de roosters verwijderd uit het koude water en rees het vlot boven de golven uit.

Het was tijd voor de volgende uitdaging: Het water weer uit de buizen krijgen! De geleende pomp kon met geen mogelijkheid aangesloten worden op de aanwezige pijpjes, en met een boorpompje ging het niet echt snel. De oplossing, het boren van grote gaten waar de pompslang doorheen kon, zorgde erwel voor dat er grote gaten ontstonden. Gelukkig paste hierin precies de kleine oranje kegels waar we normaal spelletjes mee spelen.

Even waren we bang dat het vlot onder onze handen weer in de golven zou verdwijnen, het kwam namenlijk steeds dieper te liggen. Gelukkig kwamen er achter dat het water weer steeg, iets met eb en vloed, hierdoor was het voldoende om de takels weer wat aan te spannen.

Nu nog bedenken hoe we zeker konden weten dat het vlot niet weer zou zinken. Bij het clubhuis hadden we uit een grijs verleden van een oud vlot nog twee kunstof buizen liggen, welke het benodigde extra drijfvermogen konden leveren. Dus snel met Veertje naar het clubhuis en proberen deze buizen (ze lagen al een jaar of tien op de zelfde plek) het water in te krijgen. Eerst maar eens de lijnen waar ze mee vast zaten los maken en dan een dikke tros er aan en gas geven. Dit had effect en na een paar keer een aanloopje genomen te hebben lag de eerste in het water en kon vervoerd worden richting Kraak. Toch leuk hoe al die vissers kijken als je zo over het water zwakt met een pijp van 12 meter achter je aan.

Ondertussen was het donker geworden en begon het al aardig koud te worden. Gelukkig boden een aantal bouwlampen voldoende verlichting om verder te gaan. De leiding die klaar was met hun opkomst kwam aan met warme chinees, na ze opgehaald te hebben met een bootje konden we aan tafel.

Na het eten konden we bedeken hoe we deze buizen vast konden knopen, het water was ijskoud, dus met je handen en armen erin was geen optie. Een willetje met een dunlijntje met de pikhaak naar beneden duwen en aan de anderekant omhoog laten komen. Ja dat werkt en na een paar keer ook nog snel. Zo nu konden we het vlot met een gerust hart achterlaten, snel alles aanboord van de kraak, afvaren en naar het clubhuis. Na een mooie snelle aanleg (oke met wat hulp van Veertje) snel alles naar binnen dragen en te drogen hangen. Konden we nog net voor half een iets drinken aan de bar en naar huis gaan.

De volgende morgen toch nog maar even gaan kijken of het vlot nog dreef, Ja gelukkig. Ook is het opgehaald voor het weer kon zinken.

Een ieder welke de hele dag in de kou heeft staan werken voor een brok oudijzer wat net te laat werd opgehaald hartelijk bedankt en hopelijk blijft het nieuwe vlot zolang drijven dat wij dit meer meemaken.

Erwin