Oude tijden herleefden
Zoals de ouden zongen….
Als nieuweling bij de Koopmanstam kwam ik op deze ochtend wederom vertrouwt in het kamphuis aan. Meteen door naar het leidingverblijf en wachten op de flauwe opmerkingen, het veeeeeeel te sterke bakkie pleur, dit keer wel met een echt lepeltje (de beschoftheid) en een a twee leden die niet tot nauwelijks geslapen hadden.
Tot zo ver niets nieuws onder de zon.
De activiteit van de koopmanstam was deze dag Boerengolf. Na de koffie en discussie over vervoer, onderweg naar een weiland/polder ergens in de buurt van Woerden.
Bij Woerden een zeer onverwachte actie de parkeerplaats op, Willemijn stond te wachten en wou ook graag mee. Verder in colonne naar het weiland.
Na het welkomstwoord bij de boer, de uitleg van het spel en de zekerheid van de drank en hapjes na afloop, hebben wij ons gezet naar het veld. De truc is om met een houtenklomp aan een stok een kleine voetbal te golven over een XXXXXXL midgetgolfveld.
Waarom wij ook een stok met visnet meekregen werd bij de eerste hole al duidelijk, toen door de wind, of was het de slag van deze of gene (nee geen namen op dit punt) de bal uit de aangrenzende sloot gehaald moest worden. Iets wat wij overigens meerde keren hebben moeten doen.
De ploeg was in tweeën gedeeld om de wachttijd te verkleinen en helaas of misschien gelukkig zat onze topfotograaf (Erik) in de andere ploeg.
Bij de derde hole ligt er een water tussen het startpunt ven het gat in de grond. Bijna een ieder van onze ploeg lukte het om er over heen te slaan, rekening houdend met de wind en de zon, want het was een prachtige dag, en natuurlijk de zon. Voor de andere ploeg hebben wij natuurlijk de markeringsvlag verplaatst.
Geheel achter in het veld kwam de bocht en wij weer terug langs de ander kant van het weiland richting de bar. O, ja sorrie richting de andere holes.
De uitloop die wij hadden op de andere ploeg was dachten wij natuurlijk omdat wij zo goed waren, mare zij hadden Laurens en Kees en de fotograaf. Ik weet niet of dit iets uitmaakte natuurlijk, maar er zijn vermoedens.
Wij werden op een gegeven moment door een paar toe rennende leden van de andere ploeg hartelijk bedank voor het verplaatsen van de vlag. Gna,Gna…
Na de laatste hole hadden wij speeltijd over immers bier en bitterballen werden pas over twintig minuten geserveerd. Ons geluk bleek de kabelbaan en de Koopmanstam duur en trek test van deze baan.
Na de heren zijn onze dames geweest waarna ikzelf ook mocht. Ik kan u verzekeren de kabelbaan heeft het gehouden alleen de waterstand was te hoog in de sloot waarover de kabelbaan gespannen was. Waardoor er een mooie foto gemaakt kan worden en ik een nat pak.
Opdrogen echter met bier (pitchers) en vette hap is geen staf helemaal niet met zo’n gezellige ploeg om je heen. Nadat de gehele ploeg weer warm was en alles op was. Wij doen geen uitspraken over de hoeveelheid i.v.m. het autorijden naar huis, werd de uitslag gekend gemaakt.
De terugreis verliep rustig en de afsluit9ng op het kamphuis ook. De bar kon niet open en degene met de sleutel bleek niet bereikbaar, een aantal waren al meteen naar huis gegaan.
De laatsten, waaronder ik en Erik hebben nog even buiten staan kletsen.
Zoals ik deze zeer leuke dag nu opschrijf, blijkt er niet veel veranderd te zijn. Wat mij opviel, de medeleden zijn wat jonger of was ik wat ouder geworden…
Wat ik u ook niet wil onthouden zijn onder andere de volgende drie uitspraken van de dag:
Afraën –> werkwoord, het nog meer dan drie slagen nodig hebben om de bal te putten terwijl je minder dan een meter van de hole af ligt
Connieën –> werkwoord, het onbeholpen hard slaan van de bal op zo’n manier dat hij na de slag minder handig ligt dan voor het slaan (bv in een sloot)
Wijs advies van Kees: “als je zonodig tegen een koeienvlaai wil meppen doe dat dan niet tegen de wind in” hoewel dit in theorie al bekend was blijkt het in de praktijk ook niet handig
Verder heeft Willemijn haar jas wit weten te houden door de enige poging tot viesmaken met het hoofd weg te koppen.
En het complement van Laurens dat ik kreeg met zijn opmerking “eindelijk een gezicht bij die verhalen over jou”.
Het is dus echt zo,
……piepen de jongen
Peter Schneiders