Het MTC verhaal.

het begon allemaal op een mooie vrijdagmiddag toen we met zen allen ariveerden op het clubhuis te dillenburg.
we stapte met zen allen in 2 auto’s en reden vol goede moet richting Utrecht.
na ongeveer anderhalf uur rijden arriveerde we in het mooie Utrecht en liepen we het kampenment in.
we stationeerde ons op een bank en namen een glaasje drinken.
toen plots hoorde we dat de Kraak nog voor de brug lag en dat we onze trouwe vlet nog op moesten halen.
er gingen een paar mensen de vlet ophalen en toen we die hadden begon gelijk de 5 km race.
we stapte in de boot en roeide richting het beginspunt.
toen we daar aan kwamen moesten we een kleine 10 minuten wachten en toen begon de race.
naar mijn idee verliep het wel aardig maar ik had nog niet gezien dat er gasten tussen zaten die aan die riemen hingen totdat ze met hun hoofd in de kuip lagen.
daar kunnen wij niet tegen presteren dacht ik.
maar terwijl ik dit idee uit mijn hoofd verdreef bleef ik toch zo hard roeien als ik kon.
onderweg hadden we nog wel interessante conversatie´s over verschillende muzieksmaken.

Lees verder →

Ik zeg: Herfstkamp.

U zegt: ‘’Hè, bah, koud, nat, grijs, donker, regen, verkoudheid en drama’’

Laat mij u dan het tegendeel bewijzen.

Het was een zaterdagmorgen. Het was een droge zaterdagmorgen. Het was zelfs een zonnige zaterdagmorgen. Met zeven broden onder mijn arm (winkelwaarde: 2 euro 60, en in Afrika leiden mensen honger) arriveerde ik op het clubhuis. De broden en bagage gingen aan boord van de Kraak en even later arriveerde ik weer op het clubhuis. (Ik moest heen en weer naar huis voor het halen van mijn hardcore-schoenen….tsja)

Na een prachtige openingsceremonie vol slaperige hoofden en bemoedigende woorden van Jan & Alleman vertrokken wij naar de Ottersluis. En deze keer was dat met twee volledig bezette boten. De Wilde Vaart is zoals U weet, recentelijk ge-kickstart door nieuw bloed! Drie man op de Botkol en vier man op de Schouw. Even een stukje slepen voorbij de nodige bruggen (U kent ze vast wel) en daarna werden wij al losgegooid! Tot onze schrik mochten wij de rest van de afstand zelf afleggen. Er stond, vanzelfsprekend, geen enkel zuchtje wind. Gelukkig kregen wij voor kracht een pak vers gebakken tosti’s mee. De beste broodsnack ooit door een mens verzonnen. Dus zo dreven we daar enkele minuten terwijl De Kraak uit zicht verdween. Het hijsen van de zeilen zou zinloos zijn en we hadden al helemaal geen zin op de riemen ter hand te nemen. De eerste boot die langskwam wou ons godzijdank slepen. Deze vriendelijke Belgische mensen boden ons nog een glaasje wijn aan ook, misschien is de Belgische traditie anders maar voor ons was het nog te vroeg.

Lees verder →